Лайна(белорусский.яз.)

Прайдзі ў глыбі, у зялёным лесе, Позіркам шукай, Знайдзі, то дрэва. Што кліча цябе, алё ўжо моўчкі, Ты адчуй, разгадай жа ... зможаш... Адчуй пах павеваў, Глядзі пільна, бо лучнік. А знойдзеш - ня гневь, да спытаеш, Ці твой гэта сіла-дрэва. А як знойдзеш…ня спяшайся, Ведай прамовіць ясныя радкі. Кроў сваю ты не утаи, То абрад - не ведаюць спекі. Абагрыя цяплом, крывею, Прыступай, маленні прашэння. Чуй што мовіць табе дрэва, Іль споганишь шмат і иншых. А знайшоўшы сваё, то дрэва, Заручыўшыся ж згодай. Ты яго ад глебы сячэш, Забіраючы ўдалячынь з сабою. Памятай, кроў тваёй тады быў ссечаны, І згоду даваў. Ён ёсць ты, але ў дрэве сием, Не ганьбіць тую сувязь жа сам. Тут ужо нож, заменчаны востра, Які надае форме глянцу. А ў наверсе стократно, Крышталь Гарсвятло заззяе. Далей выпаленыя ўсе руны, Імя жазла, як ні як жа. Сіла ёсць у табе і руты, Лайна, жазло мой вечны, дарше. аўт. Макоўскі М. Ю. Псеўданім - Мёрьке У ноч з 30 красавіка па 1 мая 2023 г. Крышталь Гарсвятло – Горный хрусталь. У автора данного стихотворения когда-то был жезл с именем Лайна. (белорусский вариант)